ไร้คำสัตย์ ปัดทิ้ง ทุกสิ่งอย่าง
เอาประโยชน์ พวกพ้อง สนองพราง
เพื่อปูทาง ผูกขาด อำนาจตน....
เลือกเมื่อไหร่ ได้น้อย รอคอยเสียบ
หวังเอาเปรียบ คู่แข่ง ทุกแห่งหน
คะแนนน้อย ไร้ค่า ราคาคน
แต่เล่ห์กล สนองสั่ง หนุนหลังรอ....
ด้วยวิธี สุดพิเศษ ทุเรศลึก
เผด็จศึก ซ่อนเร้น หวังเป็นต่อ
กอดเท้าบู้ท ร้องร่ำ น้ำตาคลอ
แล้วร้องขอ เก้าอี้ ไม่มีอาย....
ไร้ซึ่งเกียรติ ศักดิ์ศรี อัปรีย์ล้น
สร้างรอยหม่น ถาโถม จนจมหาย
ผลประโยชน์ เมามัว ชั่วจนตาย
ยิ่งออกลาย เลี่ยงหลบ บัดซบจริง....
จะพิเศษ พิเศษกว่า ชั่วทั้งนั้น
เพราะพวกมัน คิดจัญไร ได้ทุกสิ่ง
มันวางแผน เลวร้าย หมายช่วงชิง
เตรียมตัววิ่ง มุ่งสู่ ประตูชัย....
พวกคนโง่ ต่างเฮฮา ประสาโง่
พอถูกโอ่ ยิ้มร่า หน้าสดใส
ยอมให้มัน หลอกหลอน จนอ่อนใจ
มันสุมไฟ กลับมองเห็น เป็นฝนพรำ....
๓ บลา / ๘ เม.ย.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น