ไ่ม่ลดละ เพ้อพร่ำ คำตอแหล
สร้างราคา ด้วยบิดเบือน มิเชือนแช
มันเป็นเกม พวกขี้แพ้ แค่อวดดี....
วาทกรรม ดีแต่พูด พิสูจน์ชัด
ตระบัดสัตย์ มักง่าย ขายศักดิ์ศรี
กลายเป็นย้อน เข้าตัว มั่วทั้งปี
พวกกาลี แค่เฉไฉ ไร้ราคา....
หนีทหาร และปราบ ฆ่า ประชาราษฎร์
คนอุบาทว์ เลวระยำ สุดต่ำช้า
จ้องล้มรัฐ-ประชาชน คนเลือกมา
เผยทาสแท้ พวกมารยา นับสารพัน....
หลอกตัวเอง หลอกสาวก ตลกนัก
ทำยึกยัก เลี่ยงหลบ น่าขบขัน
เอาสีเสื้อ เป็นแดงเงา เอากะมัน
โง่แต่ขยัน จึงถาโถม โหมเข้าตัว....
ถึงฤดู โชว์ลีลา ว่า..ตนแน่
พวกขี้แพ้ งี่เง่า ไร้เงาหัว
หลอกสาวก ให้ดี๊ด๊า ตาพร่ามัว
แค่เกมชั่ว มั่ว เพ้อฝัน เพื่อคั่นเวลา....
๓ บลา / ๘ ส.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น