อย่าได้ริ เสนอหน้า มาเทียบชั้น
ต่อมอิจฉา ที่ถาโถม เข้าโรมรัน
ปากคอสั่น น่าสมเพช สุดเวทนา....
พี่ๆ น้องๆ บินพบกัน สัมพันธ์แน่น
ตัวกลับแค้น อกสั่น หวั่นผวา
ใครพบใคร ใยโมโห ทำโกรธา
เสนอหน้า มาเพ้อพร่ำ ทำอัปรีย์....
เผยทาสแท้ คนสามานย์ สันดานถ่อย
พูดตอดเล็ก ตอดน้อย ด้อยศักดิ์ศรี
แถมยังมัว คิดสับสน ว่าตนดี
คุณค่ามี แค่เศษดิน สิ้นราคา....
สั่งปราบฆ่า ประชาชน ทุกคนเห็น
ยังหน้าเป็น ทำเลอะเลือน เห่าเหมือนหมา
แถมค่อนขอด สัปดน คนระอา
ทั้งถูกด่า ถูกไล่ ไม่สำนึก....
คืออารมณ์ คนจัญไร ในด้านมืด
เผยกำพืด ของตนไว้ ไม่รู้สึก
น้ำตาตก หนาวเหน็บ เพราะเจ็บลึก
กรรมตกผลึก ถึงทรราช พวกฆาตกร....
๓ บลา / ๑๑ ก.ย.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น