เสียงคร่ำครวญ ชวนริษยา พาหวั่นไหว
ในหัวอก จึงร้อนรุ่ม กว่าสุมไฟ
ช่างสมชื่อ พวกจัญไร ใจอัปรีย์....
จ้องค้านแหลก แดกดัน หวั่นวิตก
แล้วหยิบยก สาดโคลน ทั้งโน่นนี่
ขุดหาเรื่อง คำสำราก ปากกาลี
ไร้ศักดิ์ศรี ความเป็นมนุษย์ สุดแสนเลว....
คนพรรคทราม เล่นบททราม ตามถนัด
หวังรวบรัด แุล้วฉุดคร่า พาดิ่งเหว
กี่เรื่องเท็จ ก็ใส่ไคล้ สุมไฟเปลว
จึงแหลกเหลว จนประจักษ์ พรรคบัดซบ....
เป็นรัฐบาล ตั้งหลายปี ไม่มีกึ๋น
มัวแสร้งมึน เพ้อพร่ำ ทำเลี่ยงหลบ
ดีแต่พูด ไร้น้ำยา แค่ท้ารบ
หวังประจบ สาวกโง่ ให้โอ๋ตาม....
ไล่งับเงา ท่่านทักษิณ ทั้งดิ้นแถ
คือของแท้ คนพรรคไหน ไม่ต้องถาม
เสียงเห่าหอน ค่อนขอด ตอดทุกยาม
กี่เรื่องพล่าม ก็ไร้ค่า มันบ้าจริง....
สวัสดีวันสิ้นโรคภัยไข้เจ็บครับ
๓ บลา / ๑๒ ธ.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น