ลิ้นลมลวง เศษมนุษย์ สุดน่าขัน
วาทกรรม ที่พร่ำพูด พิสูจน์กัน
ว่าเชื่อมั่น เห็นชมชอบ ระบอบสภา....
แค่ปากว่า ตาขยิบ มุบมิบหลอก
คำกลิ้งกลอก แสนระยำ คนต่ำช้า
เล่นการเมือง ด้วยสันดาน สุดมารยา
ยังด้านหนา บอกพวกตน คือคนดี....
ผ่านกี่ยุค ก็อัปลักษณ์ พรรคบัดซบ
ชอบเลี่ยงหลบ มุ่งใส่ร้าย คอยป้ายสี
แต่ละตัว ชั่วจัญไร ใจอัปรีย์
แึ้ค่นสำราก ปากกาลี มีพรรคเดียว....
ประชาชน เห็นทาสแท้ แพ้ซ้ำซาก
พรรคขี้กลาก รอฉิบหาย ตายแห้งเหี่ยว
จะใต้ดิน ใต้เข็มขัด จัดมาเชียว
กลัวหน้าเขียว ถูกบีบไข่ ร้องไห้โฮ....
๓ บลา / ๕ ส.ค.๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น