เมื่อจมอยู่ ในกะลา ทำหน้าซื่อ
สุดท้ายคือ ความต่ำต้อย เดินถอยหลัง
ใจมนุษย์ สุดวิปริต อนิจจัง
เสรีภาพ ก็สิ้นหวัง พังพาบไป....
แม้นถามหา ความสุข สนุกสนาน
ยิ่งร้าวราน หมองหม่น ทนไม่ไหว
แม้แต่เขต การศึกษา มหา'ลัย
เผด็จการ ยังคลอบไว้ ใต้กะลา....
เข้าสู่ยิค มืดมน คนไร้สิทธิ์
เรื่องถูกผิด ดี-งาม อย่าถามหา
แล้วห้ามพูด ห้ามคิด ปิดหูตา
สุดเวทนา ประเทศนี้ ดียังไง....
เชิญจมจ่อม น้อมรับ กับความมืด
ขุ่นเคืองฟืด ก็ต้องหงอ รอฟ้าใหม่
ยังหวังว่า มีปาฏิหารย์ พัดผ่านไทย
เพื่อปัดเป่า ความยากไร้ ได้ร่มเย็น....
๓ บลา / ๒๖ ก.ย.๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น