ช่างสมชื่อ ลือเลื่อง เมืองตอแหล
มันตกต่ำ ย่ำแย่ เกินแก้ไข
ชาวประชา ก็เงียบเฉย ผ่านเลยไป
ความจังไร เคืองแค้น แน่นแผ่นดิน....
เอามโน เป็นตัวล่อ แค่ส่อว่า
กี่ข้อหา ล้วนตลก ช่างผกผิน
ยิ่งสับปลับ อัปรีย์ หวังตีกิน
ยิ่งสูญสิ้น ความเป็นมนุษย์ สุดริยำ....
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น