.
จะร้องไห้ หรือหัวร่อ ก็เท่านั้น
เลิกละเมอ เพ้อฝัน ให้หวั่นไหว
จัดระเบียบ คือฟาดฟัน ให้บรรลัย
ผลที่ได้ คือยับเยิน เกินจะทน....
.
เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจับยัด
เติมวิบัติ ด้วยเกมชั่ว สร้างมัวหม่น
ฝั่งเหี้ยห่า ดองจนตาย หายกังวล
ล้านเหตุผล มันยกอ้าง ข้างๆ คูๆ....
.
เรามาถึง วันนี้ได้ ยังไงเล่า
มันทุกข์เศร้า เวทนา พาหดหู่
ฉีกกฎหมา แล้วเน้นหนัก ในหลักกู
ต้องทนอยู่ อดสูใจ ถึงไหนกัน?....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น