.
อภินิหาร ของกฎหมาย ทำลายล้าง
ซ่อนอำพราง ความชั่ว จนมัวหมอง
พวกฝ่ายตน ผิดแค่ไหน ก็ไม่มอง
มุ่งจดจ้อง แค่อีกฝั่ง หวังทำลาย....
.
ก็กฎหมาย เป็นกฎกู ผู้ถือกฎ
ดาบในมือ คือบริบท ของกฎหมาย
กูสามารถ ทำให้เห็น ชี้เป็นตาย
เรื่องฉิบหาย ขยายกว้าง ก็ช่างกู....
.
แยกเป็นฝ่าย มึงกู อดสูต่อ
อุ้มสอพลอ เหล่าคนดี ที่สมสู่
ยกขี่หลัง รู้เช่น เฝ้าเอ็นดู
จนได้รู้ นักกฎหมา โคตรน่าชัง....
.
ยุติธรรม ลำเอียง เพื่อเลี่ยงหลบ
ความบัดซบ บนแผ่นดิน ที่สิ้นหวัง
เร่งเดินหน้า แยกชนชั้น จนมันพัง
อนิจจัง กะลาเน่า น่าเศร้าใจ....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น