.
ถูกบังคับ ขืนใจ ให้ต้องยิ้ม
ประหนึ่งพริ้ม อิ่มสุข สนุกสนาน
เป็นความคิด อมนุษย์ สุดสามานย์
ด้วยสันดาน แสนชั่ว มั่วสิ้นดี....
.
ด้วยจิตใจ โสมม จึ่งสมอ้าง
ปากพูดอย่าง ใจทำอย่าง ช่างบัดสี
สมเป็นยุค คนจัญไร ใจอัปรีย์
ชอบย่ำยี ด้วยมารยา สารพัน....
.
จะปรองดอง อย่างไร ก็ไร้ผล
เพราะพวกคน ร้อยเล่ห์ ชอบเหหัน
มาบังคับ ขู่เข็ญ เห็นตามมัน
ไม่มีวัน ปรองดอง ใคร่ตรองดู....
.
มันสั่งปราบ ประชาชน จนล้มหาย
ยังงมงาย ชูเชิด ว่าเลิศหรู
มันตบหัว แล้วลูบหลัง คำพรั่งพรู
ช่างอดสู ชั่วช้า หน้าไม่อาย....
.
ถูกขีดเส้น แบ่งไว้ หวังไล่ฆ่า
ใช้วาจา ทับถม แทบจมหาย
สุดระยำ คำอ้าง ช่างง่ายดาย
คนเจ็บตาย หลายชีวิต สั่งปิดตา....
.
ใคร..ศัตรู ผู้เข่นฆ่า ประชาราษฎร์
ใคร..ผูกขาด วาดวน เทียวค้นหา
ใคร..ตอแหล เลวระยำ ทำมารยา
ใคร..ชื่อว่า อยู่ตรงข้าม หยามปวงชน....
.
แค่เขาเดิน ตามสิทธิ์ มิตรภาพ
กลับแตกตื่น ยื่นตราบาป ขนาบล้น
มีสองเท้า สองมือ เขาคือ "คน"
ยังสัปดน ยัดข้อหา บ้าสิ้นดี....
.
ไม่หลงเหลือ อะไร ให้เชื่อถือ
สมร่ำลือ ตะหานไทย ไร้ศักดิ์ศรี
หยุดอ้างชาติ ประชาชน บนเสรี
คำอัปรีย์ ขี้กลาก ไม่อยากฟัง....
.
๓ บลา / ๒๔ ม.ค.๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น