.
สี่ปีผ่าน นานเนิ่น ยับเยินแหลก
ชนแบ่งแยก มากมาย เป็นหลายสี
ยิ่งมืดมน หม่นมัว ลืมชั่วดี
ท้าต่อยตี อลเวง ไม่เกรงใคร....
.
ใครเห็นต่าง ย่างเหยียบ เอาเปรียบซ้ำ
โดนกระทำ ย่ำยี ทั้งตีไล่
แค่วิจารณ์ ก็หงุดหงิด เหมือนผิดใจ
เลวสาไถย ไม่เคยหยุด ผุดสันดาน....
.
ยุคมืดมน คนพาล สามานย์หนัก
ยิ่งจมปลัก ถอยลงคลอง สมองด้าน
คำสัญญา ว่าไว้รอ ขอไม่นาน
ก็ฟุ้งซ่าน คิดไปต่อ ไม่รอรี....
.
ชอบกลายพันธุ์ ฝันเฟื่อง คุยเขื่องข่ม
ใช้อารมณ์ เน้นทำลาย ไม่หน่ายหนี
อุปโลกน์ ยกยอตน เป็นคนดี
ไร้ศักดิ์ศรี แห่งมนุษย์ สุดต่ำตม....
.
สี่ปีผ่าน บ้านแตก สาแหรกขาด
เหลิงอำนาจ วาดวน ทนขื่นขม
คืนความสุข คำปากพล่อย เห่าลอยลม
มันดิ่งจม สมชั่วชาติ อาชญากร....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น