.
สร้างสับสน ปนเป จนเหหัน
แต่ละวัน เพ้อพร่ำ คำตอแหล
วิปริต บิดเบือน มิเชือนแช
สิ่งย่ำแย่ เสือกเฉไฉ ไม่ย้อนดู....
.
ตั้งแต่เริ่ม ปล้นเขา เอาตำแหน่ง
ยังดื้อแพ่ง บริบท น่าอดสู
แล้วหลบหลีก ฉีกกฎเกณฑ์ เน้นกฎกู
สิ่งที่รู้ คือยับเยิน เกินเยียวยา....
.
บ้านเมืองล่ม จมหาย มลายยับ
ยิ่งสับปลับ ยิ่งสับสน คนยิ่งด่า
มัวหลงไหล ได้ปลื้ม ลืมที่มา
คนไร้ค่า เป็นได้แน่ แค่พวกโจร....
.
คำมนุษย์ เกียรติศักดิ์ศรี ไม่มีเหลือ
เน้นอยู่เพื่อ สิ่งที่คอย คือห้อยโหน
ใกล้จุดจบ คนใจบาป พวกหยาบโลน
ถึงวันสิ้น หัวโขน คงโดนเท....
.
ผ่านสี่ปี ที่รู้เช่น เห็นถึงไส้
สิ่งเป็นไป มันถดถอย ด้วยร้อยเล่ห์
ผลนั้นหรือ คือระยำ ความหยำเป
เห่าเอาเท่ ว่ามีเกียรติ อิเดียดจัง....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น