.
"...เหมันต์ห่มเหงา..."
.
๑)..ต้นเหมันต์วสันต์สิ้นรินหยดอ่อน
เอื้องกลีบซ้อนงอนรับซับไอหนาว
เย็นลมพาดแผ่วพร่างบางครั้งคราว
เพลงแสงดาวเคยใสส่องกลับหมองพลัน
.
๒)..ยะเยือกแย้มแซมทาบอาบหญ้าย่าน
ห่มใบก้านซ่านกอรอรินฝัน
ดอกแทรกผ่านหมอกคลอพนอกัน
หนาวใจฉันใครเคล้าเข้ามาเคียง
.
๓)..เก็จน้ำค้างบางเปราะเกาะรวงทิพย์
เอี้ยงบินลิบกลั่นกู่ชูสายเสียง
ไผ่โอดล้ออ้อเอียดเบียดสำเนียง
ยลยินเพียงลมลู่ดูเศร้าใจ
.
๔)..วาวกระพริบระยิบชัฏรัศมิ์หิ่งห้อย
ถักแสงร้อยโลมฟ้าหาหวั่นไหว
มรกตดกดื่นผืนโพ้นไกล
มรดกซากใจใครยินดี
.
๕)..ต้นเหมันต์ฉันห่มเหงาหนาวสะท้าน
รัตติกาลหุ้มหม่นทนหมองศรี
ใต้โค้งขอบรอบกาฬม่านราตรี
โอบคลุมที่กมลเศร้า...เราเดียวดาย...
.
เรียงร้อยคำ ลำนำบทกวีโดย
ท่าน ทองลำอู่ ชโลมจันทน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น