.
กระหยิ่มแย้มแก้มปริมินิฮาร์ท
สู่สายตาประชาราษฎร์ผู้หวาดหวั่น
ยืนบนแดนเลือดนองศพกองกัน
กลิ่นไอควันปืนคลุ้งยังฟุ้งลอย
.
ยกมือโบกทักทายคล้ายยินดี
เอ่ยวจีถ่มกากด้วยปากพล่อย
ไม่มีแม้"ขอโทษ"เลยสักน้อย
ลูกขุนพลอยพยักพะนอตาม
.
ท่ามกลางความสูญเสียพินาศสิ้น
เลือดยังรินไหลนองยังมองข้าม
ทำยักคิ้วหลิ่วตาใช่หาความ
แต่มันทรามเกินไปจะให้ทน
.
ขาดวุฒิภาวะปฎิบัติ
เหมือนยื่นหัตถ์ตบหน้าว่าไม่สน
ดั่งน้ำกรดรดราดสาดกมล
ประชาชนคนไทยแสนใจดำ
.
เป็นผู้นำศีลธรรมต่ำสถุน
ขาดการุณเมตตาวาจาพร่ำ
เฝ้ามัวหลงย้ำคิดและย้ำทำ
คือสืบอำนาจไว้ก็แค่นั้น
.
ไม่ปกปักรักษาประชาชน
เราจะทนต่อไปไหวหรือนั่น
อย่าเฝ้ารอเทพเทวาฟ้าลงทัณฑ์
มาร่วมด้วยช่วยกันไล่มันที
.
บันทึกคำร้อยกรองโดย ท่าน ธนพัฒน์ บุญ-หลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น