เสียใจอย่าง สุดสุด มนุษยชาติ
ไม่สามารถ คาดประเมิน เกินกว่าฝัน
ความโหดร้าย ถาโถม เข้าโรมรัน
เศร้าจาบัลย์ ทั่วโลก วิปโยคซ้ำ....
เป็นน้ำมือ จากมนุษย์ ที่สุดแล้ว
คงไม่แคล้ว ย้อนยอก มาตอกย้ำ
จะเหลือเพียง ครรลอง กฎของกรรม
คอยหนุนนำ ตามลาก กระชากไป....
จึงเดือดร้อน ทั่วถิ่น แผ่นดินแยก
ภัยชำแรก กลืนสนอง จนหมองไหม้
มนุษย์ชาติ ร้อนรุ่ม ดั่งสุมไฟ
มองทางใด ใจเริ่มสั่น เพราะหวั่นกลัว....
ธรรมชาติ ลงโทษ แสนโหดร้าย
มุ่งทำลาย อย่างพิโรธ โกรธจนทั่ว
สุดทางตัน มันแยก แล้วแตกตัว
ล้างสิ่งชั่ว โสมม ให้จมดิน....
คำแสดง ว่าเสียใจ ส่งไปถึง
ด้วยคำนึง แห่งมนุษย์ ไม่สุดสิ้น
ให้ผ่านเรื่อง เจ็บช้ำ น้ำตาริน
นำผืนดิน สุข-ชื่น กลับคืนมา....
๓ บลา / ๑๔ มี.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น