เมื่อคนชั่ว มุ่งร้าย ทำลายบ้าน
แล้วรุกราน สิทธิชน คนทั้งผอง
ใช้กลเกม เล่ห์กล เพื่อตนครอง
ฉีกครรลอง แห่งวิถี อันดีงาม....
หวังขีดเส้น เป็นแนว แล้วเหยียบมิด
สร้างจริต นำพา น่าเกรงขาม
แล้วผงาด ชุบตัว เพียงชั่วยาม
คนเฮตาม ชื่นชม อย่างสมใจ....
อย่าสร้างภาพ หลอกลวง เป็นบ่วงบาป
ตนถูกสาป ยังเริงร่า ว่ายิ่งใหญ่
อย่าขุดหลุม ฝังตน พร้อมคนไทย
หายนะ มันเข้าใกล้ ไม่รู้ตัว....
ช่างมืดมน หนทาง ทุกย่างก้าว
แผ่นดินร้าว ฟ้ามืดมิด ปิดสลัว
เดี๋ยวร้อนหนาว เดี๋ยวฝน จนน่ากลัว
ใจสั่นรัว มองไป ไร้ทิศทาง....
ฝากกลอนนี้ ถึงอำมาตย์ ผู้ขลาดเขลา
อย่าคิดเอา อำนาจ สร้างบาดหมาง
อย่าฮึกเหิม เพิ่มระยำ เพื่ออำพราง
แม้นสุดทาง หลังพิงฝา จะท้าชน....
๓ บลา / ๒๘ มี.ค.๕๔ (บ่าย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น