ทุกชีวิต อาดูร เพราะสูญเสีย
ทั้งลูกเมีย พี่น้อง ต้องโศกศัลย์
เมื่อชีวิต ต้องตาย วายชีวัน
เกินอดกลั้น ร่ำร้อง นองน้ำตา....
สักกี่ล้าน ห่วงใย ได้คิดถึง
เสมือนหนึ่ง ความดี ล้วนมีค่า
ชีวิตคน คือรัก ใช่ผักปลา
วันเวลา สมานแผล ดูแลใจ....
คราบน้ำตา รินไหล ไม่เหือดแห้ง
ยิ่งเสียดแทง ร้อนเร่า ดั่งเผาไหม้
กี่ชีวิต พลัดพราก ต้องจากไป
เหลือเพียงใจ หลายดวง เป็นบ่วงรัก....
เมื่อเขาตาย เพิ่มพูน อาดูรแท้
เหลือเพียงแค่ ปักชื่อไว้ ให้ประจักษ์
จะให้ลืม ความจริง ยากยิ่งนัก
ด้วยความรัก..ความเกลียด..ห
วันเวลา เยียวยา รักษาแผล
ช่วยดูแล สร้างสำนึก ผนึกแน่น
กี่สูญเสีย หมองหม่น คนตายแทน
มันฝังแน่น ในใจ ไทยทุกดวง....
นรชาติ ที่วางวาย มลายสิ้น
สถิตย์ถิ่น แห่งไหน ในแดนสรวง
สิ่งดีเลว สร้างไว้ ให้ทั้งปวง
เหลือแค่บ่วง ตอกย้ำ กรรมใครมัน....
๓ บลา / ๒๙ ก.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น