จะเปิดสอน การเมือง เรื่องของ"เทพ"
จะสุขเสพย์ อย่างไร เราไม่สน
แต่คุณคือ พวกสั่งฆ่า ประชาชน
คิดหลุดพ้น หลีกหนี ไม่มีทาง....
สร้างข้อหา สับปลับ เพื่อทับถม
ความโสมม รัดคอ รอสะสาง
ปากชั่วชั่ว มัวหม่น จนอับปาง
หัวถึงหาง ร้อนเร่า ดั่งเผาไฟ....
เอาของฝาก ให้ถึงรู ผู้บัดซบ
แม้นเลี่ยงหลบ ด้วยเล่ห์ ทำเฉไฉ
แต่สันดาน จรกา หน้าจัญไร
เตรียมรับโทษ ก่อไว้ ในเร็ววัน....
ยามถึงคราว พลิกชะตา ฟ้าเปลี่ยนสี
พวกอัปรีย์ พร่ำเพ้อ ละเมอฝัน
เสียงโหยหวน ร่ำร้อง จ้องตากัน
พวกใครมัน ต่างเซซัด ฟัดนัวเนีย....
จะร้อนรุ่ม กลุ้มใจ ทำไมนั่น?
ถึงทางตัน อย่าคุยข่ม อารมณ์เสีย
แม้เล่ห์ลิ้น สำออย จ้องคอยเลีย
สันดานเฮี่ย หมดทางดิ้น สิ้นชะตา....
จะเปิดสอน การเมือง เรื่องของท่าน
ความสามานย์ ฝังใจ ย่อมไร้ค่า
คนอคติ ริตอกย้ำ หวังนำพา
ยิ่งซ้ำเติม ยิ่งชั่วช้า ตราหน้าคุณ....
๓ บลา / ๔ ส.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น