สั่งสมุน โง่เง่า เฝ้าจับผิด
ไร้สปิริต จิตอุบาทว์ สมชาติหมา
เอาเล่ห์ลิ้น เฉไฉ ไร้ราคา
พวกมารยา สามานย์ สันดานทราม....
เรื่องเล็กใหญ่ ไม่สน ต้องก่นด่า
เลวครบหน้า บ้าน้ำลาย หมายเหยียดหยาม
พวกตนพลาด กลับเงียบฉี่ บอก..ดีงาม
ได้ประณาม คนอื่น บอก..ชื่นใจ....
ก็..พูดผิด ใครก็รู้ ดูก็เห็น
ใช่เบี่ยงเบน มารยา ทำสาไถย
ใช่เสแสร้ง แสดงว่า เที่ยวด่าใคร
เหตุไฉน ใยรุกฆาต จ้องฟาดฟัน....
ส่วนพวกตน เคยทำผิด ก็ผิดใหม่
แล้วทำไม ไม่คิดบ้าง เรื่องสร้างสรรค์
เอาสันดาน ชั่วช้า นับสารพัน
เข้าโรมรัน หลบเลี่ยง พูดเบี่ยงเบน....
ช่างสมชื่อ พรรคเปรต ทุเรศมาก
กี่ร้อยคำ ที่สำราก ล้วนปากเหม็น
กี่สิบปี ก็โสมม สมกากเดน
ไม่ว่างเว้น คิด-ชั่ว-พูด..สุดแสนเลว....
๓ บลา / ๖ ต.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น