ยามเปลวแดด..แผดเผา.. จนเร่าร้อน
แต่เก่าก่อน..เคยร่มเย็น..เป็นสุขสันต์
ท้องฟ้าสวย..กลับมืดมิด..สนิทพลัน
เหลือ..แค่อดีต..แห่งฝัน..ผูกพันใจ....
ขมุกขมัว..สลัวเลือน..เหมือนลอยลับ
ซากย่อยยับ..ดับสนิท..จิตหวั่นไหว
คลื่นน้ำซัด..ถาโถม..โหมเข้าไป
แน่นฤทัย..เจ็บปวด..รวดร้าวระทม....
ธรรมชาติ..แยกเขี้ยว..เที่ยวไล่ล่า
สร้างสิ่งทุกข์..และน้ำตา..พาขื่นขม
ทั้งเรือกสวน..ไร่นา..มาล่มจม
วิโยคตรม..ทั่วถิ่น..แผ่นดินไทย....
กทม. ...ร้อนเปลวแดด..มันแผดเผา
พี่น้องเรา..ทั่วทุกคน..หม่นหมองไหม้
หอบข้าวของ..หนีน้ำ..ชอกช้ำใจ
ละครนี้..ตอบได้ไหม..ใครเขียนมา....
ขอให้กำลังใจพี่น้องที่กำลังเดือดร้อนทุกคนครับ
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๒ ต.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น