พวกทำตัว ไร้ผลงาน เกือบบ้านแตก
จากวันแรก ถึงหกเดือน เลอะเลือน เฉย
รอมอตอ รอมอชอ ก็เหมือนเคย
เงียบจังเลย แถมทำตัว มั่วเรื่อยไป....
ต้องกดปุ่ม ปรับออก บอกนัยยะ
ไม่ลดละ สิ่งกังวล คนสังสัย
จากเด็กกู เด็กมึง ถึงเด็กใคร
เส้นเล็ก ใหญ่ โดนถ้วนหน้า ไม่ว่ากัน....
ถึงตอนนี้ ใครงี่เง่า ต้องเอาอยู่
หากคุดคู้ ทำเฉไฉ ไม่สร้างสรรค์
หมดเวลา เกาะเก้าอี้ ไล่บี้ทัน
พวกใคร มัน วิ่งตีนขวิด หวิดวางมวย....
ได้เวลา ผ่องถ่าย หมายสาดแสง
พวกตะแบง กูเก่งแน่ แค่ฉกฉวย
ทำเฉื่อยชา น่าฉงน จนงงงวย
หมดตัวช่วย ประชาชน ก่นด่ายับ....
แสร้งบึ้มเงียบ กลางพรรค ประจักษ์ทั่ว
แถมรวมหัว ยื้อยุด พูดสับปลับ
ทำผิดพลาด ปานใด ไม่ยอมรับ
เลยล้มพับ ตกเก้าอี้ หนีลงรู....
๓ บลา / ๑๙ ม.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น