ทอประกาย..สิ่งหวัง..พลังฝัน
ความเดือดแค้น..สุมไว้..ในอกพลัน
เหลืออดกลั้น..เผยอรับ..กับมารยา....
ลมร้อนผ่าว..พัดแผ่ว..แล้ววูบวาบ
รอยตราบาป..สยดสยอง..ร้องโหยหา
ให้ทดแทน..ความหม่นหมอง..นองน้ำตา
แล้วเชิดหน้า..ว่ากูนี้..มีบุญคุณ....
รายรอบข้าง..บ่างช่างยุ..กุเรื่องเท็จ
ยังหมกเม็ด..ฉกฉวย..ด้วยสมุน
ภาพหน้าเนื้อ..ใจเสือ..ทำเกื้อกูล
แสร้งอบอุ่น..เหมือนโอบกอด..ตลอดกาล....
วันอาทิตย์..สีแดง..สาดแสงหม่น
ท้าทายคน..เคยรัก..ร่วมถักสาน
เห็นดอกไม้..ที่ถือ..ในมือมาร
ยิ่งร้าวราน..น้ำตาเล็ด..เสร็จมันแล้ว....
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๒๙ เม.ย.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น