ใช้วาทกรรม ย้อนยอก หลอกสาวก
พอเห่าหอน ถึงทางตัน มันแสร้งตลก
ยิ่งโกหก ยิ่งหมดค่า ราคาคน....
หากจะแดง แดงที่ใจ ไม่ใช่เสื้อ
แถ..พร่ำเพรื่อ พวกอมนุษย์ สุดสับสน
สายล่อเท้า สายล่อตีน ดิ้นชอบกล
เลยสัปดน ทำอวดดี ใส่สีแดง....
เป็นได้แค่ สีแดงเงา เอ้า..โห่หน่อย
เห็นหงอยๆ ภาพหมดท่า พาอับแสง
หลอกพวกโง่ ขี้ข้าตน คนจำแลง
ยิ่งตะแบง ยิ่งตกต่ำ ระยำนัก....
เห็นใครๆ ใส่สีแดง แล้วแกร่งกล้า
เลยเดินหน้า ทำเฉไฉ ให้ประจักษ์
แล้วอวดภูมิ เพ้อพร่ำ ทำยึกยัก
ช่างดีดัก สมพรรคเปรต ทุเรศแท้....
จะรอดู คำสำราก ฉากสุดท้าย
สิ้นยางอาย หมดน้ำยา มาเลียแผล
ไม่ไว้วางใจ หนังม้วนเก่า ใครเล่าแคร์
ยิ่งเห่าหอน ยิ่งย่ำแย่ แพ้ต่อไป....
๓ บลา / ๗ ส.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น