น้ำลายยืด เป็นทาง ช่างด้านหนา
ม็อบร้อยชื่อ ดื้อแพ่ง แสลงตา
เือือมระอา ทั้งบ้าน รำคาญแท้....
เอาเด็ก สตรี นำหน้า ท้าเหย็งๆ
แถมอวดเบ่ง ว่ามันพร้อม ไม่ยอมแพ้
พวกเดียวกัน นั่นเล่า ใครเขาแคร์
ทั้งหนุ่ม แก่ สิ้นคิด วิปริตนัก....
กลายเป็นม็อบ โคตรทุเรศ เศษสวะ
ไม่ลดละ เรื่องอัปรีย์ ช่างดีดัก
เสียงโห่ฮา ป่าเถื่อน เหมือนคึกคัก
ยิ่งประจักษ์ ชัดเจน กากเดนคน....
ม็อบขนตูด สุดทาง เลือนลางแล้ว
เสียงเจือยแจ้ว แผ่วหาย คล้ายล่องหน
เจ้าของม็อบ แพ้ยับเยิน เกินจะทน
คงสับสน คลื่นเหียน เจียนบ้าตาย....
๓ บลา / ๑๘ ต.ค.๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น