บ้านเมือง..แสนบอบช้ำ ระส่ำระสาย
ความวุ่นวาย ประเดประดัง พังยกแผง
เพราะคนชั่ว มั่วบัดซบ ตลบตะแลง
มันหน้าด้าน พล่านตะแบง แข่งกันเลว....
ประเทศชาติ ชิบหาย มลายหมด
พวกโป้ปด มันฉุดคร่า พาดิ่งเหว
รวมหัวกัน รุกไล่ สุมไฟเปลว
ความแหลกเหลว ไม่จบไม่สิ้น แผ่นดินนี้....
มันเชิดชู โอบอุ้ม คุ้มกบฏ
ร่วมคิดคด แบบจังไร ไร้ศักดิ์ศรี
เกียรติภูมิ พวกสับปลับ ช่างอัปรีย์
อ้างทำดี ที่ไหนได้ รับใช้โจร....
เมื่อกฎ..กติกาเถื่อน ไม่เลือนหาย
บทสุดท้าย คิอด่างพร้อย พวกห้อยโหน
ยิ่งยัดเยียด ยิ่งหนาวเหน็บ กว่าเห็บโลน
หากต้องโดน กันทั่วหน้า อย่าโวยวาย....
๓ บลา / ๑๕ พ.ค.๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น