บ้านเมืองล่ม จมดิน แทบสิ้นดับ
ตรงโน้นยับ ตรงนี้เยิน เกินจะยั้ง
ผิดเป็นถูก ถูกก็ผิด อนิจจัง
คราสิ้นหวัง ประเทศนี้ คนดีละลาย....
เข้าสู่ยุค มืดมัว ทุกหัวระแหง
ถูกกั้นแบ่ง แย่งอำนาจ ชาติฉิบหาย
ประชาราษฎร์ แสนรันทด แทบอดตาย
ฉีกกฎหมาย ใช้กฎหมู่ เอ็นดูโจร....
คนดีๆ ไร้ที่เดิน ถูกเมินหน้า
โบกมือลา น้ำตาริน สิ้นหัวโขน
กลายเป็นเหยื่อ ความขุ่นข้อง ที่ต้องโดน
เพียงหวังโค่น คนคิดต่าง อย่างด้านชา....
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น