ยามอุษา ฟ้าสาง สว่างแล้ว
เสียงเจือยแจ้ว นกกา ออกหาอาหาร
โลกมนุษย์ ก็หมุนเวียน เปลี่ยนตามกาล
อีกไม่นาน คงแตกดับ ย่อยยับไป....
ก้มหน้ารับ กับความจริง ทุกสิ่งเห็น
ที่กระเซ็น คือน้ำตา บ่ารินไหล
ทนกล้ำกลืน ปล่อยเวลา เยียวยาใจ
นานแค่ไหน ไม่ย่อท้อ รอด้วยกัน....
เบญจมาศสีขาว
เสียงเจือยแจ้ว นกกา ออกหาอาหาร
โลกมนุษย์ ก็หมุนเวียน เปลี่ยนตามกาล
อีกไม่นาน คงแตกดับ ย่อยยับไป....
ก้มหน้ารับ กับความจริง ทุกสิ่งเห็น
ที่กระเซ็น คือน้ำตา บ่ารินไหล
ทนกล้ำกลืน ปล่อยเวลา เยียวยาใจ
นานแค่ไหน ไม่ย่อท้อ รอด้วยกัน....
เบญจมาศสีขาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น