สมดั่งยุค มืดมน คนไร้สิทธิ์
พูดก็ผิด คิดดังนัก โดนกักขัง
ยิ่งต่อเติม ความเครียด รอยเกลียดชัง
เรื่องมุ่งหวัง จะปรองดอง ต้องพับไป....
.
พวกเดียวกัน ยังดี๊ด๊า เฮฮาสุข
จะปั่นปลุก ก็อุ้มสม ชื่นชมใหญ่
ฝั่งตรงข้าม เพียงแค่คิด ก็ผิดใจ
พูดอะไร ก็จับขัง ไม่ฟังความ....
.
เรามาถึง จุดนี้ได้ ยังไงเนี่ย?
ต้องนั่งเลีย เชียร์ได้ ถึงไม่ห้าม
ใครวิจารณ์ ต้องไร้สุข ถูกคุกคาม
หมดคำถาม เอาเลยพี่ #ที่สบายใจ....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น