เจตนา มาอย่างไร ไม่อยากรู้
มันหดหู่ เกินบรรยาย ขยายแผล
ยิ่งความคิด จิตคับแคบ แบบไม่แคร์
นับวันแต่ จะต่ำต้อย ถอยตกคลอง....
.
มีแต่คน ยกนิ้วให้ เอาใจช่วย (มั๊ง)
อย่าพึ่งม้วย มรณา พาลอยล่อง
อันผลงาน แต่ปางไหน ใครก็มอง
ฉีกครรลอง แบบโลมเลีย เชียร์สามานย์....
.
เรามาถึง จุดนี้ได้ ยังไงเนี่ย
โคตรละเหี่ย ยังตาพริ้ม ทำยิ้มหวาน
เอาแต่หลอก สาวกโง่ โชว์ดักดาน
ฉุดให้จอด ตลอดกาล ด้านจริงเอย....
.
#โปรดใช้ถ้อยคำเขียนสุภาพ
#ห้ามพาดพิงถึงบุคคลอื่น
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น