.
เหมือนเด็ก..เล่นขายของ กูต้องได้
แล้วเฉไฉ คำพูด สุดฉงน
เห่าโจมตี ช่วยชาวนา พามืดมน
ยกเหตุผล คำย้อนแย้ง ตะแบงไป....
.
ซื้ออาวุธ ยุทโธปกรณ์ ทั้งก่อนหลัง
มีใครนั่ง ชมชอบ ตอบได้ไหม
ที่ซื้อมา มุ่งเน้น เห็นกำไร
ช่วยชาวนา เงินยัดให้ เข้าใส่มือ....
.
แค่คิดได้ อย่างโจร ที่ปล้นเขา
หลงมัวเมา จนสิ้นไร้ ใครเชื่อถือ
ดีแต่สร้าง วาทกรรม สมร่ำลือ
เหตุผลคือ พวกของกู ล้วนดูดี....
.
ยุคข้าวยาก หมากแพง แรงใจหด
ยังโป้ปด ชาวบ้าน พาลโน่นนี่
ปล้นเขามา นั่งชูคอ ก็สามปี
ไร้ศักดิ์ศรี ชอบอวดรู้ ไม่ดูตัว....
.
เสียงชาวบ้าน ตะโกนใส่ ไอ้ขี้ขลาด
หลงอำนาจ โสมม สะสมชั่ว
วันๆ นั่งโทษเขา อย่างเมามัว
สิ้นเงาหัว ณ วันไหน ไร้ที่ยืน....
.
เอะอะโทษ จำนำข้าว เหมือนเมาหมัด
คอยจิกกัด ใบ้บ้า ทำหน้าชื่น
ประชาชน หม่นช้ำ สุดกล้ำกลืน
ทุกวันคืน นั่งจำนน แสนหม่นมัว....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น