.
อพิโธ่ อพิถัง กะละมังรั่ว
วิปริต คิดแต่ชั่ว สร้างมัวหม่น
แดนกะลา อาภัพ ยิ่งอับจน
ยุคมืดมน คนพาล สันดานเลว....
.
ได้รู้เห็น เป็นแบบอย่าง บนทางเสื่อม
แรงกระเพื่อม ล้วนระยำ ทำแหลกหลว
ชาวประชา ร้อนรุ่ม กว่าสุมเปลว
เหมือนดิ่งเหว ชีวาดิ้น แทบสิ้นใจ....
.
อยากโดดเด่น เช่นพระเอก เสกโน่นนี่
วางมาดดี จะนำพา ฟ้าสดใส
ขันอาสา ประชาชน ให้พ้นภัย
เหตุไฉน ไยคำพูด สุดเลอะเลือน....
.
กลายเป็นพวก กลิ้งกลอก กระจอกมาก
สันดานกาก จอมเฉไฉ หาใครเหมือน
ทำชั่วช้า สามานย์ ผ่านปีเดือน
ดั่งบ้านป่า เมืองเถื่อน สะเทือนดิน....
.
จากพระเอก เป็นผู้ร้าย กลับกลายร่าง
คำเอ่ยอ้าง พรางตา พาผกผิน
ด้วยอำนาจ แห่งโจร ชอบปล้นกิน
จึงสูญสิ้น แรงศรัทธา ตกม้าตาย....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น