.
สนิมเนื้อ เรือรั่ว กลัวจนสั่น
ทำหวาดหวั่น พรั่นพรึง ตะลึงหงาย
ด้วยขี้ขลาด บาดหมาง เค้าลางตาย
ใกล้ฉิบหาย วายวอด กอดกันจม....
.
จากเรือแป๊ะ และเห็น เป็นเรือเหล็ก
ล็อคสเปค เสกมา ว่าเหมาะสม
แต่ยับย่อย ถ่อยเถื่อน ล้วนเงื่อนปม
จึงเพาะบ่ม ขมขื่น ทุกคืนวัน....
.
ยิ่งข้องขัด ชัดเจน พิเรนทร์หลอน
กูมึงก่อน ตอนจบ ยิ่งขบขัน
ปฏิรูป ซูบผอม ไม่ยอมกัน
มุ่งห้ำหั่น ปันแบ่ง ยื้อแย่งเอา....
.
เรือเน่าผุ ปุเลงไป มิไกลแน่
สิ่งที่แย่ แผ่พับ รออับเฉา
สนิมเขรอะ เกรอะกรัง พังแม้เงา
เสียงหอนเห่า เล่าอ้าง อับปางลง....
.
เสียโหวกเหวก โวยวาย ขายขี้หน้า
เคาะกะลา หมาป่วย ด้วยพิษสง
สลิ่มโง่ โชว์เหี้ย เชียร์จนงง
ใกล้ยกธง วันเรือแตก แยกกันตาย....
.
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น