.
"...ทะเลกระสุน..."
๑)....เมื่อสิทธิ์กูโดนปล้นจนไม่เหลือ
แล้วกูลเกื้อเอืัอต่อพวกฉ้อฉล
สิทธิ์ของกูหนึ่งเสียงเพียงหนึ่งคน
สัปดนชิงยื้อถือครอบคลำ
แล้วกูลเกื้อเอืัอต่อพวกฉ้อฉล
สิทธิ์ของกูหนึ่งเสียงเพียงหนึ่งคน
สัปดนชิงยื้อถือครอบคลำ
๒)....ประชาธิปไตยในกลีบหอย
แค่ประดอยอักษรามันน่าขำ
เขียนกฏเกณฑ์แปดเปื้อนซ่อนเงื่อนงำ
กลับตอกย้ำความอัปรีย์ที่ปลายปืน
แค่ประดอยอักษรามันน่าขำ
เขียนกฏเกณฑ์แปดเปื้อนซ่อนเงื่อนงำ
กลับตอกย้ำความอัปรีย์ที่ปลายปืน
๓)....กูถามทวงหวงสิทธิ์เสรีภาพ
เลือดจึงอาบท่วมดาวคาวคลุ้งหืน
ทะเลหนุนกระสุนส่ำคำรามครืน
ล้มทั้งยืนท่วมทบกลบเนืองนอง
เลือดจึงอาบท่วมดาวคาวคลุ้งหืน
ทะเลหนุนกระสุนส่ำคำรามครืน
ล้มทั้งยืนท่วมทบกลบเนืองนอง
๔)....มีการเข่นให้ฆ่า
ชาวรากหญ้าต่ำตนจำทนหมอง
คายไม่ออกบอกไม่ได้ใจร่ำร้อง
เสียงที่ก้องพร่ำไปไม่ยินยล
ชาวรากหญ้าต่ำตนจำทนหมอง
คายไม่ออกบอกไม่ได้ใจร่ำร้อง
เสียงที่ก้องพร่ำไปไม่ยินยล
๕)....กูละทิ้งไถผานลานอู่ข้าว
มีมือเปื่อยตีนเปล่าเข้าถนน
เพื่อท้วงทักหลักแห่ง...เสรีชน
ทั้งแดดฝนทนทุกข์ทรมาน
มีมือเปื่อยตีนเปล่าเข้าถนน
เพื่อท้วงทักหลักแห่ง...เสรีชน
ทั้งแดดฝนทนทุกข์ทรมาน
๖)....แล้วทุกชีวิตก็ถูกปลิด
เพราะลิขิตขีดลงจงสังหาร
เหลือเพียงร่างมอดไหม้ไร้วิญญาณ
เมืองโชนฉานฉายภพศพเสื้อแดง
เพราะลิขิตขีดลงจงสังหาร
เหลือเพียงร่างมอดไหม้ไร้วิญญาณ
เมืองโชนฉานฉายภพศพเสื้อแดง
๗)....หรือไพร่...หาใช่มนุษย์
ต่างก็ร่วมเกิดผุดร้อยปีแสง
ที่สร้างชั้นกั้นชนปนเปลี่ยนแปลง
คือสมมุติ..แห่ง....เวตาลมารโสมม
ต่างก็ร่วมเกิดผุดร้อยปีแสง
ที่สร้างชั้นกั้นชนปนเปลี่ยนแปลง
คือสมมุติ..แห่ง....เวตาลมารโสมม
๘)....กูรอวันชำระแค้น
หมายกรีดแก่นโลกันต์อันหมักหมม
กระชากฝุ่นเหลือบไรใต้แผ่นพรม
กระทืบถมกระแทกทิ่มด้วยลิ่มเคียว
หมายกรีดแก่นโลกันต์อันหมักหมม
กระชากฝุ่นเหลือบไรใต้แผ่นพรม
กระทืบถมกระแทกทิ่มด้วยลิ่มเคียว
๙)....จะอุทิศกระดูกผูกพร้อมเถ้า
ปั้นก้อนเส้ารัดรึงตรึงเเน่นเหนียว
สุมไฟแห่งอาฆาตที่กราดเกรียว
จักโน้มเหนี่ยวเผาโหมโจมประจัญ
ปั้นก้อนเส้ารัดรึงตรึงเเน่นเหนียว
สุมไฟแห่งอาฆาตที่กราดเกรียว
จักโน้มเหนี่ยวเผาโหมโจมประจัญ
๑๐)....หากชีพชนม์ป่นเค้นเช่นผงผุย
เยี่ยงอย่างปุ๋ยเบิกทางถางสวรรค์
เพื่อปลูกกล้านับล้านเป็นรางวัล
ไว้สร้างสรรค์สืบค่า...เจตนารมณ์
.
เขียนคำร้อยกรองโดยท่าน ทองลำอู่ ชโลมจันทน์
เยี่ยงอย่างปุ๋ยเบิกทางถางสวรรค์
เพื่อปลูกกล้านับล้านเป็นรางวัล
ไว้สร้างสรรค์สืบค่า...เจตนารมณ์
.
เขียนคำร้อยกรองโดยท่าน ทองลำอู่ ชโลมจันทน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น