เสียงสาปแช่ง..เหยียดหยาม..ลามไปทั่ว
ยังมุดหัว..เงียบงัน..ดูมัน..เฉย
จิตสำนึก..ชั่ว-ดี..ไม่มีเลย
พิโธ่เอ๋ย..ช่างไร้ค่า..ราคาคน....
เหมือนประกาศ..ให้รู้..ตรูเส้นใหญ่
ทำไม่ทำ..ช่างปะไร..ตรูไม่สน
ตรูจะเฉย..เฉื่อยชา..ท่าสัปดน
ใครจะบ่น...ใครจะด่า..อย่าบอกตรู....
กี่ร้อยเรื่อง..อัปรีย์..โจมตีรัฐ
ใครอยากจัด..อยากระยำ..ทำอดสู
อยากใส่ร้าย..ป้ายความ..หยามคนดู
มันยังอยู่..เฉยชา..อย่างหน้ามึน....
นับเวลา..ถอยหลัง..รอพังพาบ
สร้างตราบาป..เอาไว้..เพราะไร้กึ๋น
คนหนุนหลัง..โสมม..ช่างกลมกลืน
รอล้มครืน..ดับสลาย..ตายยกพวง....
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๒๐ พ.ย.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น