ถึงเวลา ช่วยคนจน พ้นเศร้าหมอง
กี่สิบปี ที่เจ็บช้ำ น้ำตานอง
เสียงร่ำร้อง เคยมีไหม ใครได้ยิน....
ถูกเอารัด เอาเปรียบ เหยียบจนมิด
ไม่มีสิทธิ์ ถูกย่ำยี ก่อหนี้สิน
แต่ละปี สุดแสนท้อ ไม่พอกิน
ทั่วผืนดิน จนยาก ลำบากนัก....
พอรัฐเร่ง ช่วยเหลือ จุนเจือให้
พวกจัญไร อัปรีย์ จอมดีดัก
คอยเตะถ่วง หวังยื้อยุด หยุดชะงัก
ถาโถมหนัก เพื่อกดหัว อย่างชั่วระยำ....
พวกนายทุน ศักดินา รอท่าเชือด
หวังดูดเลือด บดบี้ ขยี้ซ้ำ
บทสุดท้าย คนยากจน ทนรับกรรม
ยิ่งตอกย้ำ ความแตกต่าง อย่างชัดเจน....
อยากลืมตา อ้าปาก อยากพ้นทุกข์
โหยหาสุข สดใส ให้งามเด่น
อย่าไปสน คำสำราก พวกกากเดน
ทำให้เห็น แผ่นดินเรา ความเท่าเทียม....
๓ บลา / ๒๓ ต.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น