พวกใจสัตว์ มันด่าวดิ้น แทบสิ้นสาย
คำเน่าๆ แค่นสำราก คงอยากตาย
จวนฉิบหาย เสมือนหนึ่ง ถึงทางตัน....
จากวันนั้น ถึงวันนี้ กี่ปีล่ะ
เคยดี๊ด๋า ด่าทอ รอห้ำหั่น
ว่าต่ำต้อย ด้อยภาษา ด่าเอามัน
พอเห็นกัน ว่าเก่งขึ้น ถึงมึนเลย....
อันสลิ่ม ยิ้มย่อง มองปราดเปรื่อง
ฟังรู้เรื่อง เก่งกาจ บังอาจเผย
คำปรามาส ที่คั่งแค้น ว่าแสนเชย
พิโธ่เอ๋ย เจอของจริง ยิ่งร้าวราน....
หมดตาเดิน เลยหยาบโลน กระโจนงับ
ล้านสับปลับ หวังเร่งรี่ ปรี่หักหาญ
โดนสวนกลับ ทำสำออย จ๋อยอีกนาน
พวกสามานย์ ไม่เคยเข็ด เลยเสร็จ(ปู)....
๓ บลา / ๗ พ.ค.๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น