กำกับบท จดจ้อง ต้องได้ผล
ตัดคอคน หวังคืนชีพ รีบเปลี่ยนหัว
สั่งสมุน อยู่ตรงหน้า ว่าอย่ากลัว
รอดตายชัวร์ เพราะเราเก่ง เร่งเปลี่ยนเลย....
ถึงทางตัน ฝันเฟื่อง เรื่องอย่างว่า
พอจุดเดือด เลือดเข้าตา ไม่กล้าเผย
ประชาชน ทนรับกรรม ช้ำเหมือนเคย
พิโธ่เอ๋ย หมออะไร ไร้ฝีมือ....
ยังวนเวียน เขียน-แก้ อยู่แค่นั้น
ผิดถูก ก็โบ้ยกัน มันใช่หรือ
ความหวัง ดีกว่าแน่ ที่แท้คือ
ซากที่ยื้อ เราได้เห็น เป็นหรือตาย?....
๓ บลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น