เคยเติมวาด อุ้มชู อยู่เบื้องหลัง
เคยยกยอ ปอปั้น หมั่นเติมพลัง
จนถึงฝั่ง แห่งฝัน ในวันนี้....
พอสิ้นรัก ผลักใส จนไกลห่าง
ปิดหนทาง ผูกพัน กันเร็วรี่
จากบุญคุณ กลายเป็นแค้น แสนอัปรีย์
คิดมาขอ พื้นที่ ตรงนี้คืน....
ใครหนอเคย เยี่ยมเยือน เหมือนคนรัก
ใครหนอถัก สายใย ไว้ชมชื่น
ใครหนอสร้าง ทางลัด เพื่อหยัดยืน
ใครชื่นมื่น จัดคน ปะปนมา....
ได้อำนาจ เพราะใคร ที่ไหนหรือ
จึงกล้าหือ เลอะเลือน เหมือนคนบ้า
แล้วประกาศ พ.ร.บ. ขอเจรจา
ยังมีหน้า อ้อล้อ มาขอคืน....
จะหนึ่งคน แสนคน บ่นไปเถิด
นรกเปิด รออยู่ เป็นคู่ชื่น
ชั่วกับเลว โง่-งั่ง คือพังคลืน
แสร้งกล้ำกลืน ที่แท้ แค่มารยา....
หลอกสาวก ตกหลุมพราง ตามสร้างเรื่อง
แสร้งขุ่นเคือง ชวนทะเลาะ เพียงเพราะว่า
ผลประโยชน์ ร่วมกัน มันสร้างมา
แค่ตบตา ประชาชน คนหลงทาง....
http://www.facebook.com/profile.php?id=100001177832717
วันพฤหัสบดีที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น