ถูกราวี เข่นฆ่า จนอาสัญ
หลงเหลือแต่ ความจริง สิ่งผูกพัน
ที่มุ่งมั่น ฝันใฝ่ ได้เยียวยา....
อย่าให้เขา ต้องตายฟรี มีหม่นหมอง
โปรดเหลียวมอง ทันใด ไวเถิดหนา
ทั้งครอบครัว พี่-น้อง ต่างมองมา
เช็ดน้ำตา เศร้าๆ แล้วเฝ้ารอ....
ยกพี่ชาย แสนดี เป็นที่หนึ่ง
ด้วยซาบซึ้ง สิ่งสวย ช่วยสานต่อ
คำ "ปรองดอง" ตอกย้ำ น้ำตาคลอ
ยิ่งเหนื่อยท้อ ทุกทาง ที่ย่างเดิน....
จะซ้ายหัน ขวาหัน หวั่นไปหมด
ความเก็บกด เซซัด ยิ่งขัดเขิน
คนใกล้ไกล ร่ำร้อง แล้วมองเมิน
เหนื่อยเหลือเกิน กับคำว่า "มาปรองดอง"....
อยากกลับบ้าน แบบเท่ๆ เก๋..ได้พูด
บทพิสูจน์ ที่คลางแคลง แบ่งเป็นสอง
เขาร้อยเล่ห์ เทกระหน่ำ อย่างช่ำชอง
ส่ายตามอง อาฆาตแค้น แน่นอุรา....
ต้องได้รับ โทษทัณฑ์ พวกมันก่อ
ตั้งตารอ อีกนิด คิดเถิดหนา
จะเท่น้อย เท่มาก หากกลับมา
ล้วนมีค่า ในหัวใจ "ไพร่" ทุกดวง....
๓ บลา / ๔ พ.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น