วันเดือนปี ผ่านไป ใครแลเหลียว
ทุกข์ทรมาร หมองหม่น จนซีดเซียว
อดทนรอ หวังสิ่งเดียว คือเยียวยา....
"อิสรภาพ" ยังคำนึง ถึงวันนั้น
ช่วยสานฝัน เร็วไว ได้ไหมหนา
ผ่านเรื่องราว ทุกข์ระทม ตรมน้ำตา
สิ้นคุณค่า แห่งมนุษย์ สุดช้ำใจ....
ยังโศกเศร้า อาดูร เพราะสูญเสีย
จากลูกเมีย นานวัน ยิ่งหวั่นไหว
อิสรภาพ ปิดทาง ยิ่งห่างไกล
จะมีใคร ตั้งมั่น แล้วหันมอง....
ยามชีวิต ลำเค็ญ ตกเป็นเหยื่อ
คำโอบเอื้อ หล่นหาย กลายเป็นหมอง
เห็นลูกกรง ยิ่งชอกช้ำ น้ำตานอง
คำป่าวร้อง ออกไป ใครได้ยิน....
เขายังรอ เยียวยา อิสรภาพ
ลบรอยบาป รันทด ให้หมดสิ้น
ปล่อยนักโทษ การเมือง ได้โบยบิน
คืนให้สิ้น อิสรภาพ จากคราบมาร....
๓ บลา / ๒๕ พ.ค.๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น