ใบไม้หล่น ปลิวรับ ประดับฟ้า
แมลงโฉบ ปีกสยาย สบายตา
สุขอุรา ฟ้าแย้ม แต่งแต้มงาม....
นึกถึงครา อิ่มอุ่น ละมุนฝัน
กอดคอกัน ฉันท์มิตร สนิทหวาม
เห็นแค่"แดง" ก็ชื่นชม ผสมตาม
คือสิ่งงาม ยามประจักษ์ มาทักทาย....
ฟ้ายังครึ้ม ฝนโปรย ลมโชยพัด
เสียงคลื่นซัด สาดซ่า พาใจหาย
เหลือเพียงความ เปล่าเปลี่ยว สุดเดียวดาย
ฝันมลาย จืดจาง เตรียมร้างลา....
ภาพที่เขา ฆ่าเข่น ไม่เห็นแล้ว
ดวงใจแป้ว ถอดวาง ไว้ข้างฝา
อยากถอดใจ ลืมภาพ คราบน้ำตา
มันไล่ฆ่า เพื่อนพ้อง พี่น้องเรา....
ขอถักทอ สายใย แทนไออุ่น
ความละมุน ส่งมา วันฟ้าเหงา
กลับมาแดง เหมือนเดิม เพิ่มเป็นเงา
เราและเรา น้อง-พี่ คือสีแดง....
๓ บลา / ๑๖ มี.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น