เลิกต่อสู้ กันเสียที จะดีไหม
ในเมื่อใจ อ่อนล้า น่าสงสาร
ปิดเส้นทาง ต่อสู้ กับหมู่มาร
แล้วกลับบ้าน กอดหมอน นอนระทม....
โน่นก็ผิด นั่นก็ผิด ผิดทุกเรื่อง
สร้างขุ่นเคือง โกรธา อย่างสาสม
มันขวางหู ขวางตา ในอารมณ์
เหมือนเรือล่ม จมน้ำ ซ้ำลอยคอ....
เคยทรนง องอาจ ผงาดล้ำ
กลับลืมคำ ร่วมกัน จะฝันต่อ
เคยเกี่ยวแขน บอกรัก ร่วมถักทอ
กลับเริ่มท้อ หดหู่ ไม่สู้แล้ว....
ฤ เวลา เปลี่ยนไป ใจจึงเปลี่ยน
สู้จนเอียน เบื่อท้อ ขอแตกแถว
อุดมการณ์ ที่เคยฝัน อันเพริศแพรว
กลับเปลี่ยนแนว ละทิ้ง ทุกสิ่งเป็น....
เลิกต่อสู้ ใช่ไหม จึงใคร่ถาม
ละทิ้งความ เป็นแดง ทุกแห่งเห็น
หรือท้อแท้ มึนงง หลงประเด็น
ลืมความเป็น แดงเดือด เลือดทรนง....
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๒๗ มี.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น