ฟ้าสว่าง กระจ่างแจ้ง ด้วยแสงจ้า
ลมพัดพา แผดเผา จนเร่าร้อน
เมฆบางเบา เงาเด่น จนเป็นลอน
รอแสงอ่อน ยามบ่ายคล้อย ลอยต่ำลง....
สองวันผ่าน ซ่านซัด ลมพัดหนาว
ฟ้ามืดราว สั่งได้ ใจประสงค์
เย็นสุดขั้ว จนตื่นตา พาพะวง
จนมึนงง ดั่งอาเพท ประเทศไทย....
ภาพพี่น้อง ร้องระงม อย่างขมขื่น
วิ่งแตกตื่น ร่ำร้อง สุดหมองไหม้
ราชประสงค์ ทุ่งสังหาร สะท้านใจ
น้ำตาไหล เอ่อคลอ ตัดพ้อมา....
กระสุนปืน พรั่งพรู กรูวิ่งหลบ
มือกอดศพ ล้มลง ที่ตรงหน้า
เสียงร้องโฮ น้ำใสใส ไหลท่วมตา
เพื่อนถลา หมุนคว้าง กลางเปลวควัน....
ด้วยดวงใจ ย้ำเตือน เพื่อนร่วมรบ
แม้นยังพบ เห็นหน้า นักล่าฝัน
แต่ตราบาป สร้างไว้ ไม่ลืมมัน
ใครคนนั้น ทิ้งประชา อย่างน่าอาย....
๓ บลา / ๒๑ มี.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น