เมื่อเสื้อแดง เดินถึง ซึ่งทางแยก
คนกุล่มแรก ยิ้มร่า หน้าสดใส
กลุ่มที่สอง ก็ยิ้ม อย่างอิ่มใจ
กลุ่มสามไซร้ ต่างก็ยิ้ม อย่างพริ้มงาม....
เห็นกลุ่มสี่ กลุ้มห้า ช่างหน้าหวาน
หก-เจ็ดผ่าน ตรงหน้า พาวาบหวาม
นั่นกลุ่มแปด กลุ่มเก้า เฝ้าเดินตาม
ชักแถวงาม มุ่งไป ไม่รอรี....
มือที่เกาะ กุมเกี่ยว ไม่เลี้ยวเลาะ
ช่างพอเหมาะ สิ่งงาม ตามวิถี
ล้วนถ้อยที ถ้อยอาศัย ด้วยไมตรี
เรื่องขุ่นข้อง หมองศรี ไม่มีเลย....
หน้าเปื้อนยิ้ม อิ่มละมุน เกื้อหนุนรัก
ร่วมทอถัก สลักงาม ตามเปิดเผย
ร้อยทางแยก ผ่านไป ได้เหมือนเคย
ยิ่งเฉลย ออกมา ว่าผูกพัน....
ไม่เคยมี ทางแยก ให้แตกแถว
ด้วยรักแล้ว จึงมุ่งหน้า เพื่อล่าฝัน
แม้จะเจ็บ เหนื่อย-ท้อ ขอสู้มัน
ร่วมฝ่าฟัน ฉันท์น้อง-พี่ เถิดสีแดง....
๓ บลา / ๒๒ มี.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น