เสียงกู่ก้อง ร้องร่ำ คำมุสา
บีบน้ำตา ตอแหล แค่นั้นหรือ
แต่ความจริง คือระยำ สมคำลือ
แม้ดึงดื้อ..แค่ละคร สะท้อนมาร....
ชายชุดดำ ชายชุดดำ มันพร่ำเพ้อ
เสียงละเมอ โหยหวน ชวนสงสาร
อ้อนแม่ยก เฮสนั่น ด้วยสันดาน
ช่างสามานย์ คำสำราก พวกกากเดน....
มันสั่งปราบ สั่งฆ่า ประชาราษฎร์
ยังเติมวาด เฉไฉ แสร้งไม่เห็น
แถมตีหน้า หลบเลี่ยง ทำเบี่ยงเบน
หวังซ่อนเร้น ความระยำ ที่ทำมา....
บอกไม่มี คนตาย ฟาย..เถอะครับ
กี่ศพนับ บ้างไหม ถูกใครฆ่า
ก็อ้างแต่ ชายชุดดำ ที่นำพา
ที่แท้ทะหมา แต่งชุด สุดแสนเลว....
รีบจับมา เร็วไว ไอ้สับปลับ
พูดลี้ลับ สาละวน จนแหลกเหลว
ทั้งป้ายสี สาดใส่ ดั่งไฟเปลว
เลยดิ่งเหว จมมิด พวกจิตทราม....
พูดแต่เรื่อง ตอแหล ไม่แคร์สื่อ
จากหน้ามือ เป็นหลังเท้า เฝ้าเหยียดหยาม
มีแต่คน ชั่วช้า น่าประณาม
ช่างเลวทราม สมพรรคชั่ว มั่วทั้งปี....
จากหน้ามือ เป็นหลังเท้า เฝ้าเหยียดหยาม
มีแต่คน ชั่วช้า น่าประณาม
ช่างเลวทราม สมพรรคชั่ว มั่วทั้งปี....
๓ บลา / ๒๕ มิ.ย.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น