ยุคนารี ขี่ม้าขาว ผู้พราวใส
เกริกเกรียงไกร เลื่องลือนาม ตามที่ฝัน
แม้นเหนื่อยล้า ทุกปัญหา มาโรมรัน
ยังกัดฟัน ยิ้มร่า อย่างท้าทาย....
พิษน้ำท่วม อ่วมทั่ว หมองมัวหม่น
ทุกข์มากล้น จนย่ำแย่ แผ่ขยาย
โอบไออุ่น ที่เคียงข้าง ไม่ห่างกาย
คนมากมาย ยิ่งเปี่ยมรัก ประจักษ์ทวี...
ดอกไม้สวย ยามเบ่งบาน สะท้านหวาม
แผ่ความงาม ยามยิ้มแย้ม แต่งแต้มสี
กี่ล้านคำ ย้ำเหตุผล ของคนดี
รู้หน้าที่ รู้แบ่งแยก จำแนกงาน....
อยากรู้ "เหล็ก" คิดมากไหม ดอกไม้ถาม
หรือวางแผน พยายาม ตามหักหาญ
ไม่อยากเหมือน..พี่ชายฉัน เมื่อวันวาน
ถูกรุกราน จาก"เหล็ก" ระยำ ที่ย่ำยี....
อยากเห็น"เหล็ก" รู้หน้าที่ มีความคิด
รู้ถูกผิด รู้รัก ในศักดิ์ศรี
ขอเพียง"เหล็ก" หยุดคุกคาม ตามราวี
เมืองไทยนี้ จะผ่องผุด ดุจแสงทอง....
๓ บลา / ๑๖ ธ.ค.๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น