.
รับ-ไม่รับ ไม่รับรู้ ขออยู่ต่อ
คำว่าพอ ถอดวาง อย่างด้านหนา
หวังกินรวบ สองทาง ช่างมารยา
ยึดกะลา ปิดฉาก แล้วลากยาว....
.
เหมือนเด็ก เล่นขายของ มองให้ลึก
มันรู้สึก สับสน จนร้อนผ่าว
ประชาชน สิ้นหวัง พังระนาว
เจ็บปวดร้าว ไม่หยุดหย่อน แทบอ่อนแรง....
.
รับ-ไม่รับ คือสิ้นหวัง อันพังพาบ
ตีตราบาป ย่อยยับ จนอับแสง
ทั้งขึ้นล่อง บีบรัด เร่งจัดแจง
พร้อมแอบแฝง เล่ห์ร้าย อุบายลวง....
.
๓ บลา #คนเขียนคำมิใช่อาชญากร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น