.
ไม่เคยห่าง ว่างเว้น รู้เช่นชาติ
คราบอุบาทว์ สาดแสง แสดงผล
ไม่เคยอิ่ม เพียงพอ ก็คือคน
ทางมืดมน กะลาเน่า ตามเล่ากัน....
.
ปล้นสะดม ข่มเหง ไม่เกรงกริ่ง
นานวันยิ่ง แดกเรียบ ไล่เหยียบหยัน
สมบัติชาติ ยื้อแย่ง มาแบ่งปัน
สุขจนยิ้ม อิ่มพีมัน จัดสรรไป....
.
คนเขาด่า สามานย์ ตะหานแก่
ความย่ำแย่ แผ่ไพศาล เกินต้านไหว
จองตรงนั้น ฟันตรงนี้ เก้าอี้ใคร?
สาสมใจ ในหวังวาด อำนาจตน....
.
ยุคเสื่อมทราม ลามทั่ว สร้างมัวหมอง
ฉีกครรลอง ผองประชา พาสับสน
พวกยิ่งแก่ ยิ่งดักดาน หน้าด้านทน
เดินหน้าปล้น กันต่อไป ไม่รอรี....
.
ไม่เคยถอย ปล่อยวาง อย่างเจียมจิต
ด้วยผูกมิตร สถิตรัก ในศักดิ์ศรี
ไม่หยุดยั้ง หวังแต่ได้ ไล่ย่ำยี
คำคนดี ตะหานแก่ แย่เต็มกลืน....
.
๓ บลา
🤐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น